Jan De Bruijn…misschien toch wel enkele liner notes erbij halen want ik denk niet dat iedere bluesliefhebber zo met Jan in het hoofd zit en toch…
The Crew, The Gonnabee’z, Walter Grootaers en Blue Angels moet toch al een belletje laten rinkelen en wanneer je dan weet dat hij samen met Johnny Copeland en Calvin Owens  ooit de studio introk weet iedereen al wel dat we op het gebied van blues op het goede pad zitten.
Vanavond was hij te gast in de Willem Tell te St. Lenaerts en dat was reden genoeg om het volle bak te laten zijn in deze club.

Het is al een tijdje dat ik Jan nogaan het werk heb gezien maar volgens een ‘die hard’ was dit het beste optreden ooit en was ik achteraf blij dat ik het heb mogen meemaken. Voor de gelegenheid had Jan een nieuwe bassist meegebracht die luisterde naar Bart De Nolf en al was het Bart zijn allereerste optreden aan horen kon je het niet en daarmee werd toch het bewijs geleverd dat hier steengoede muzikanten op het podium stonden.

De klankkleur van Jan’s blues komt dan weer bekender over want hiermee moeten we onmiddellijk denken aan onze betreurde Luke Walter Jr. en dan zit de avond wel snor voor gezellige laid back gespeelde en gezongen blues. Jan’s bandleden zitten goed in hun vel met drummer Geert Roelofs en aan de toetsen Jan’s schoonbroer Pieter van Bogaert en dan komen we zo bij hun repertoire…

True Blue, Dock of The Bay, I Can’t stand The Rain, en een uitzinnig mooie versie van Dylan’s ‘Symple Twist Of Fate’ doen een volle Willem Tell onmiddellijk smelten voor onze noorderburen en met Bill’s ‘Ain’t no Sunshine When She’s Gone’ zitten we spijtig genoeg al aan het einde van set 1. Tijdens de pauze is het gezellig babbelen met de bandleden en zo lijkt het of deze rustperiode duurt maar enkele minuutjes…

Set 2 brengt ons nog meer en zelfs zo nog betere blues met ‘Stormy Monday’ en ‘The Thrill is Gone’ en zo vliegt de tijd een beetje te snel bij het horen van al dat moois en kan de Jan de Bruijn band er niet vanonder muizen zonder enkele bissers te brengen. De allerlaatste is beslist ook de allermooiste want met John Hiatt’s zijn ‘Have a Little Faith In me’ voelt iedereen wel aan dat dit bij Jan recht uit het hart komt en recht uit ons hart komen de woorden…Dank je!